Każde!
A to oznacza, że to, które już jest urodzone jest również ważne!!!
To, które walczy z codziennością, to, które zarabia, które pierze i które się uczy.
To siedzące w więzieniu, leżące w szpitalu, jeżdżące na wózku inwalidzkim.
To, które mówi mądrze, mówi głupoty i które nie mówi wcale.
Dlaczego tzw “obrońcy życia” nie bronią życia, które jest tłamszone, które jest upodlone biedą, które nie radzi sobie samodzielnie?
Dlaczego ktoś, kto ucieka przed wojną ma być skazany na śmierć tylko dlatego, że nie wyznaje “naszej” religii, nie mówi naszym językiem?
Dlaczego ktoś, kto nosi w sobie życie, które nie ma szans na samodzielność, nawet na narodzenie się, ma być skazany na śmierć?
Dlaczego cała energia włożona w obronę nienarodzonych, z góry skazanych na śmierć dzieci, nie jest dzielona po równo również na obronę tych, które już się urodziły?
Niby jest super, a ciągle jest tak wielu ludzi wykluczonych z powodu swoich ułomności, wieku, biedy, braku edukacji. Często niezawinionych przez nich samych.
A nawet jeśli sami zgotowali sobie ten los – czy nie zasługują na to, żeby otoczyć ich opieką?
O wykluczeniach w związku z płcią lub z orientacją seksualną nawet nie wspomnę.
Przeraża mnie życie w społeczeństwie tak bardzo pozbawionym empatii…
